Twee perziktoetjes
|
|
Op de markt in Ancy-le-Franc besloten de verkoper en ik dat voor mijn toetje de platte perziken toch echt de beste waren.
Het zoetst, het rijpst.
Ik wilde ze gaan bakken.
Ik sneed er per persoon twee overlangs door, met vel en al, en vervolgens bleek dat de te verwijderen steen in één dun helftje zat.
Raar ding.
Ik smolt boter met suiker in een koekenpan en bakte de perziken op hun gesneden kant zoetjes een minuut of 6.
Perziken de pan uit, stroopje nog iets laten karamelliseren.
Na een poosje koelkast serveerde ik ze met dikke room waaraan ik alleen wat schraapsel uit een doorgesneden vanillestokje had toegevoegd - geen suiker.
Grand succés.
Maar een kilo perziken bleek heel veel.
Twee dagen later ontvelde ik er een stel en verwijderde de stenen en harde randjes.
Ik sneed ze in kwarten en marineerde die een paar uur in crème de cassis, en serveerde ze met frambozen en weer die vanilleroom.
Un succès fou!
